Persbericht – Campagne voor Solidaire Opvorderingen
Vrijdag 26 februari wilden we het oude Pacheco Groot Godshuis in het centrum van de stad opvorderen. Onze actie viel duidelijk niet in de smaak bij de politici van de stad Brussel – Khalid Zian, voorzitter van de OCMW en Philippe Close, burgemeester – die kozen voor gewelddadige repressie in plaats van onderhandelingen. We werden ’s avonds door de politie aangevallen. 38 mensen werden enkele uren vastgehouden en zullen worden beboet. Mensen werden tegen het hoofd geschopt en verbaal mishandeld. Wij vragen ons af waar zo’n felle reactie vandaan komt tegen een solidariteitsactie die de afgelopen weken in andere gemeenten en door de regio vrij goed is ontvangen. Waarom wil de stad Brussel niet toestaan dat een OCMW-gebouw dat al 4 jaar leegstaat, wordt gebruikt om mensen in moeilijkheden te huisvesten ?
Het OCMW rechtvaardigt de ontruiming met het feit dat momenteel een tijdelijke bezetting wordt overwogen en dat binnenkort een openbare aanbesteding zal worden uitgeschreven. Khalid Zian, de voorzitter van het OCMW, gaat zelfs zo ver dat hij ten onrechte beweert dat een bezetting voor noodopvang mogelijk zou zijn geweest “op voorwaarde dat daarop behoorlijk toezicht wordt uitgeoefend en dat daarover vooraf overeenstemming wordt bereikt”. Het gemeentebestuur is echter meermaals over dit gebouw benaderd (twee jaar geleden door de “la Voix des Sans Papiers“, deze winter door het Gewest voor noodhuisvesting) en heeft telkens geweigerd het gebouw ter beschikking te stellen.
Ook beweert het OCMW “dat het geen overeenkomst tot tijdelijke bewoning zou sluiten met personen die verantwoordelijk zijn voor een inbraak in zijn gebouwen”. Dankzij de acties van de campagne, die aan het begin van de winter van start is gegaan, konden echter meer dan 350 personen worden ondergebracht, terwijl de overheidsinstanties daartoe niet in staat waren. Het is duidelijk ook voor sommige overheidsinstanties een goede zaak om burgercollectieven hun werk voor hen te laten doen*.
Het is een politieke keuze om dergelijke ruimtes vier jaar lang leeg te laten staan en een fortuin uit te geven aan 24u op 24 bewaking, terwijl veel mensen dakloos zijn of slecht gehuisvest zijn. Het zou perfect mogelijk zijn geweest om dit archituraal erfgoed te behouden – slechts een deel van het gebouw staat op de lijst van monumenten – en het tegelijkertijd zijn oorspronkelijke bestemming terug te geven, de bestemming waarvoor het was ontworpen : opvang voor de meest kwetsbaren. Door zich te verschuilen achter de belofte van een toekomstige tijdelijke bezetting, wil het OCMW voorkomen dat zijn gebouw wordt bezet door mensen in nood. Een problematische keuze, die de ambivalentie – of zelfs de onwil – van de overheid aantoont als het erom gaat het recht op huisvesting voor allen te garanderen.
De strijd rond leegstand woedt in Brussel volop. Terwijl kraken een misdaad is geworden, neemt tijdelijk gebruik door kunstenaars of jonge ondernemers in aantal toe en worden ze geïnstitutionaliseerd. Door leegstand op te lossen door middel projectoproepen wordt een verraderlijke politieke keuze gemaakt. Er wordt gekozen voor de opwaardering van het imago van de wijk en het gebouw, een uitstekend instrument voor onroerendgoedspeculatie. Bij een onderhandeling met een eigenaar (zelfs wanneer dit de overheid is) over het tijdelijk gebruik van een gebouw zijn niet alle actoren gelijk. Sommige doelgroepen zijn meer “sexy” dan anderen. En de minst begeerlijke acteurs en actrices zijn, natuurlijk, de armen en mensen zonder papieren. Is het trouwens niet aan de overheid zelf om hun leegstaande gebouwen te gebruiken om oplossingen te bieden daar waar de nood het hoogst is, in plaats van burgers hierover te laten concurreren ?
Het stadsbestuur geeft dus de voorkeur aan repressie en het zoeken naar manieren om hun gebouw niet te gebruiken als een antwoord op dringende sociale problemen. De politieke visie lijkt niet gericht te zijn op steun aan de armen, daklozen en precairen. Er wordt integendeel nog steeds een project gepland dat gericht is op ontspanning. Is dit echt wat onze overheidsinstanties geacht worden te doen ?
Een paar kraakpanden in Brussels: https://radar.squat.net/nl/groups/city/bruxelles/country/BE/squated/squat
Een paar kraakpanden in België: https://radar.squat.net/nl/groups/country/BE/squated/squat
Groepen (sociaal centrum, collectief, kraakpand) in België: https://radar.squat.net/nl/groups/country/BE
Evenementen in België: https://radar.squat.net/nl/events/country/BE
bron: Brussel Indymedia https://bxl.indymedia.org/La-commune-de-Bruxelles-choisit-la-repression-et-le-mensonge-plutot-que-la-solidarite
