Gisteren kwamen wij ‘namens de gemeente Amsterdam’ een enorm cadeau geven aan Chidda Vastgoed B.V.
Door de ontruiming van de bewoners van het ADM-terrein vermeerdert de waarde van het terrein enorm. Iets dat de stad in de toekomst nog zal opbreken. Amsterdam kan dit voorkomen maar durft niet hard genoeg te kiezen. Symbolisch komen we daarom alvast het schip met geld namens de gemeente overhandigen. En wat is meer symbolisch als een zeecontainer van de voormalige Amsterdamse Droogdok Maatschappij.
Wat is er ook al weer gebeurd?
De historie van de ADM (Amsterdamse Droogdok Maatschappij) begint wanneer in 1985 de scheepswerf tragischer wijze failliet gaat. De gemeente Amsterdam had vóór het definitieve faillissement de grond van de werf voor een symbolische prijs aan de ADM verkocht. De contractuele afspraak daarbij was dat de grond enkel als scheepswerf gebruikt mocht worden. Na jaren in onbruik te zijn geweest komen de 42 hectaren in handen van vastgoedboef Bertus ‘bulldozer’ Lüske. In 2003 wordt Lüske voor zijn eigen restaurant aan de Middenweg in Amsterdam Oost met een automatisch geweer van dichtbij doodgeschoten. De moord op Lüske was een van de eerste in een lange sinistere golf van liquidaties in de Amsterdamse onderwereld. Een groot aantal van deze moorden echoën nog altijd na, getuige het lopende proces tegen Willem Holleeder.
De burger: het slachtoffer
In 1996 liet de ‘commissie van Traa’ in haar rapport licht laat schijnen op de onderwereld praktijk om zwart geld, vaak gewonnen uit drugshandel en prostitutiehandel, naar de bovenwereld te brengen door de aankoop van onroerend goed. Voor de gemeente Amsterdam was Bertus Lüske destijds een voorbeeld van deze werkwijze. Het kapitaal van Lüske kwam meestal uit vage bronnen. Hij investeerde in vastgoed (vooral rondom het Rembrandtplein), speculeerde ermee en verkocht het door met grote winstmarges. Hij liet het breed hangen als organisator van free fight en kickboxgala’s. Huurders van zijn vastgoed kregen frequent te maken met geweld en intimidatie. Niet verwonderlijk was het dat krakers in die tijd hem hun ‘favoriete vijand’ noemden.
Enkele keren is deze wederzijdse vijandschap zelfs uitgelopen op regelrechte veldslagen (Lucky Luyk). Ook werd Lüske in verband gebracht met John Mieremet en Sam Klepper met wie hij in de XTC handel zou zitten. De laatste twee vonden niet veel later door moordaanslagen de dood.
Gemeente koopt Bertus Lüske uit
Strijdbaar wil de gemeente Amsterdam een einde maken aan de wantoestanden en zoals in het recente ‘Project 1012’ bedenkt de gemeente het plan om Bertus Lüske uit te kopen. Lüske wordt vervolgens met gemeenschapsgeld in één klap een zeer vermogend man. Deze manier van doen door de gemeente is altijd bekritiseerd. Immers criminelen moeten geen cadeaus krijgen maar achter de tralies verdwijnen. Omdat men het strafrechtelijk niet rond krijgt wordt er maar zaken gedaan met criminelen als Lüske en meer recent ook ‘Dikke Charles’ Geerts.
Lüske koopt het ADM terrein
Met zijn nieuw verworven én gelegaliseerde kapitaal is Lüske zeker niet van plan om zich terug te trekken uit de vastgoedhandel. Waarom zou hij ook, nu hij immers gratis zoveel gemeenschapsgeld als ‘beloning’ voor zijn geweld en intimidatiepraktijken krijgt. In 1997 koopt hij het voormalige ADM-terrein voor 13 miljoen euro.
Na jaren van onderling gesteggel proberen de kinderen van Bertus Lüske nu de waarde van het terrein alsnog te verzilveren. De kinderen van Lüske (Chidda Vastgoed B.V.) lijken geen wroeging te hebben over de centen van hun vader.
Nog altijd geldt dat er op het terrein niets anders mag komen dan een scheepswerf. De gemeente verkocht het terrein destijds aan de ADM om de noodlijdende scheepsbouwsector in Amsterdam een hart onder de riem te steken. De bestemming scheepswerf moest speculatie voorkomen. De bewoners van het ADM hebben de gemeente voortdurend op haar plicht gewezen om de bestemmingsbeperking te gebruiken voor het algemene en publieke belang van Amsterdam. Daarnaast vormden zij een fysieke barriëre om speculatie met de grond te voorkomen
Bewoners weg en versoepeling van de bestemming
De gemeente ziet nu echter af van handhaving op deze bestemmingsbeperking door toe te staan dat een asbestsaneringsbedrijf zich op het terrein mag vestigen. Op grond hiervan moeten de bewoners nu weg. De waarde van het terrein zonder de bestemmingsbeperking is 10 maal meer dan de aanschafwaarde. Deze meerwaarde van 100 miljoen euro verdwijnt in de zakken van de kinderen van Lüske, maar behoort gewoon de gemeente toe.
In de nabije toekomst zal Amsterdam bij de kinderen van Lüske aan moeten kloppen om het terrein terug te kopen voor de grootstedelijke transformaties die in de ontwikkeling van Havenstad moeten plaatsvinden (verplaatsen Cargill, Shipdock etc.). Door nu soepel om te gaan met de plannen van de kinderen van Lüske, zal de burger van Amsterdam straks nogmaals moeten betalen.
Hieronder nog wat link naar relevante artikelen.
– Bertus Lüske interviewed by Quote magazine
– ‘The Lüske brochure’, about his dealings in the Rembrandtplein-area, back in the days
https://www.indymedia.nl/node/44798
ADM
Hornweg 6, Amsterdam
https://squ.at/r/5g4
https://adm.amsterdam/
Een paar kraakpanden in Amsterdam: https://radar.squat.net/nl/groups/city/amsterdam/type/squat
Groepen (sociaal centrum, collectief, kraakpand) in Amsterdam: https://radar.squat.net/nl/groups/city/amsterdam
Evenementen in Amsterdam: https://radar.squat.net/nl/events/city/Amsterdam
