Stacey Krom vertelde op vrijdag voor de camera van AT5 dat ze naar papa en mama ging, omdat ze zich “niet echt veilig” meer voelde tussen de krakers en vluchtelingen. “Om problemen te voorkomen”. “Er hing iets in de lucht.” Maar zaterdag was ze de hele dag op de open dag en kijkt ze er heel anders tegenaan. (Ze staat hier achter Fortune in de gele jas).
Beste,
Naar aanleiding van de gebeurtenissen in de Rudolf Dieselstraat, én het buurtfeest van vanmiddag, schrijf ik deze openbare brief.
Als bewoner van de Rudolf Dieselstraat wil ik u graag het volgende laten weten. Mijn gevoel van veiligheid is geenszins aangetast sinds de komst van de krakers van We Are Here. Integendeel! Het voelt fijn om weer mensen in de straten te zien lopen nadat er in de winter zoveel huizen leeg zijn komen te staan. Mijn gevoel van veiligheid is hierdoor gegroeid, er zijn mensen die voor elkaar uitkijken en voor elkaar zorgen, en die zomaar een praatje met je doen op straat.
Waar ik wel van schrok is hoe de media met deze situatie omgaat. Ik geloof dat er een kant van het verhaal is dat onvoldoende belicht wordt, en daarom schrijf ik deze brief. Er zijn fouten gemaakt tijdens het kraken, en daar heb ik van gehoord. Echter zijn dit dingen waarvan ik hoor dat de krakers zelf ook erg geschrokken zijn. Daarnaast zijn er ook een aantal spookverhalen waarbij de bron ver te zoeken is.
Filmploegen lopen door de straten, bewust op zoek naar mensen die overlast ervaren. Als ze je vragen om iets voor camera te zeggen sturen ze aan op angst. Als je je te mild uitdrukt zoeken ze verder, of wordt je uit het filmpje geknipt. Het is jammer dat er over het algemeen zo eenzijdig gerapporteerd wordt!
De mensen van We Are Here zijn enkele van de meest gastvrije mensen die ik ken. Als je langsloopt wordt je haast altijd uitgenodigd om kennis te maken en om binnen te komen in ‘hun’ huis. Een plek waar ze zichtbaar trots op zijn.
De buren die ik sprak en die aangaven angstig te zijn, lieten unaniem weten nooit contact te hebben gemaakt met hun ‘nieuwe buren.’ Een typisch voorbeeld van ‘wat de boer niet lust…’ Natuurlijk ben je bang voor iets dat je niet kent! Dat is menselijk. Maar er gaat een wereld voor je open als je open staat voor nieuwe ontmoetingen. En je zult zien, zo eng zijn ‘ze’ niet. Gelukkig zijn ‘ze’ ook maar mensen. Ik hoop dat mijn buren deze raad op zullen volgen en dat ook zij zich niet meer onveilig hoeven te voelen in hun eigen straat.
In deze brief wil ik niet eens veel dieper ingaan op de politiek van deze zaak, maar het is duidelijk dat er fundamenteel iets mis is in de wereld en in ons land. Ik hoop dat de overheid meer zal gaan denken in oplossingen en dat er gestopt wordt met de symptoombestrijding in de vorm van ontruimingen en uitzettingen.
Deze buurtbewoners (foto) ervaren geen overlast. En ik ben er één van. Ik ben blij dat We Are Here ons vandaag de mogelijkheid gaf om dat nogmaals te ervaren.
Stacey Krom, buurtbewoner
Wij Zijn Hier http://wijzijnhier.org/uncategorized/openbare-brief-van-een-bewoner-van-de-dieselstraat/
