De Nederlandse Woonbond en de Huurdersvereniging Amsterdam hebben gisteren de Nederlandse Staat gedagvaard. Inzet van de zaak is de voorgenomen wijziging van het Woningwaarderingstelsel door minister Donner. Vele tienduizenden huurwoningen kunnen door deze maatregel geliberaliseerd worden, waardoor het beschikbare aanbod aan betaalbare woonruimte drastisch daalt.
Bewoners van Linnaeusstraat 70 en 72 in Amsterdam-Oost die vandaag eveneens de staat voor de rechter slepen, vormen een exemplarisch geval van wanbeleid en het uithollen van de socialehuurwetgeving.
Op 16 augustus 2009 werden de panden Linnaeusstraat 70-I,II,III en 72 II in gebruik genomen. De eigenaar heeft sindsdien geen plannen gemaakt de panden fatsoenlijk te renoveren en te verhuren. De jaren van leegstand en gebrek aan onderhoud voor de kraakactie dreigen nu te worden voortgezet.
Zelfs de splitsingsvergunning die het stadsdeel in 2005 verleende, gebaseerd op vervalste splitsingspapieren, hebben deze vastgoedeigenaar niet aangezet tot actie. De Huurdersvereniging Oost deed in 2009 nog aangifte van valsheid in geschrifte bij deze splitsing maar daar werd tot op heden niets mee gedaan.
In 2009 heeft deze woongroep in een rechtzaak kunnen aantonen dat de eigenaar geen plannen met het gebouw heeft. De uitspraak van de rechter gaf hen het recht te blijven:
“[de kans bestaat dat] indien de ontruimingsvordering wordt toegewezen, de appartementen na deze ontruiming leeg zullen blijven staan. Gelet op de krapte op de huizenmarkt in Amsterdam wordt dit, indien hier geen rechtvaardiging voor is, onaanvaardbaar geacht.”
Nu de woongroep opnieuw tegenover de rechter staat verweert de eigenaar van de panden zich tot op heden slechts met de belofte zogenaamde leegstands-beheerders in de woningen te zullen plaatsen. Hiermee zal na jaren van leegstand en achterstallig onderhoud, wederom het teruggeven van de sociale huurwoningen aan de sociale woningvoorraad in tijden van ernstige woningnood, uitblijven.
De wet van Donner zal er voor zorgen dat bijna 80.000 Amsterdamse sociale huurwoningen in een klap boven de grens van de huisvestingswet uit komen en daarmee malafide vastgoed eigenaren meer dan ooit vrijspel krijgen.
