Op 14 augustus is de Huig gekraakt om verloedering te voorkomen en mensen van woonruimte te voorzien. Dit gebouw is respectvol behandeld door de bewoners; de gevel is geverfd, de lekkages zijn gemaakt, er is gezorgd voor woonvoorzieningen en er zijn werkruimtes gecreëerd voor kunstenaars en zelfstandige ondernemers. De bewoners hebben snel contact geprobeerd op te nemen met de eigenaar Ramon Porsius. Hij liet echter niets van zich horen en heeft uiteindelijk aangifte gedaan bij de politie.
De bewoners zijn in beroep gegaan tegen de ontruiming en is er op 11 januari een rechtszaak geweest voor het behoud van de Huig. Wat Ramon Porsius kon aantonen was dat hij een niet-bindend voorlopig koopcontract heeft afgesloten met Rene Froger (hun bedrijfjes staan tevens op hetzelfde adres ingeschreven). Hierin stond dat hij het gebouw wilde kopen in de huidige staat (dus bewoond met krakers). Er is ook contact geweest met een anti-kraak bureau om het gebouw te voorzien van atelierruimte.
Op 25 januari was de uitspraak, de rechter sprak in het voordeel van de eigenaar door er vanuit te gaan dat de nieuwe koper het gebouw leeg opgeleverd wilde hebben. Hierdoor wordt er woonruimte ontnomen en het gebouw ontruimd zonder enkel plan om iets te realiseren op deze plek. Er wordt dus opnieuw ontruimd voor leegstand.
Dat er gebouwen ontruimd moeten worden zodat een speculant ongestoord gebouwen leeg kan laten staan blijft bizar. Sinds de invoering van de anti-kraak wet wordt het de speculant te makkelijk gemaakt. Wij zijn tegen speculatie, want het houdt leegstand alleen maar in stand terwijl het misbruik maakt van de vele woningzoekenden. Wij hebben de eigenaar een concept gebruiks-overeenkomst gestuurd en aangeboden mee te denken aan een tijdelijke bestemming voor het pand maar wij worden weggezet als tuig terwijl de speculant beschermd wordt door de wapenstok van de staat.
Door deze taferelen is ons vertrouwen in de staat om leegstand en woningnood op te lossen nog verder afgenomen. Het blijkt dat mensen zelf actie moeten ondernemen en zich moeten verzetten tegen repressieve maatregelen als ze verandering willen zien. Wat mensen vaak vergeten of niet weten is dat kraken niet gaat om gratis wonen, maar om een vorm van autonomie, zelfbestuur en directe actie tegen verkrotting, speculatie en afbraak van vrijplaatsen.
