“We zullen het weer doen, zo vaak als nodig is”: verklaring van de 93 gearresteerden vanuit het hoofdbureau van de politie
Niets minder dan onze niet-onderhandelbare houding voor sociale ruimtes die wij ondersteunen en die ons ondersteunen. Niks anders dan wat we zeggen en wat we al deze jaren doen in kraakpanden, zelf-georganiseerde ruimtes, in demonstraties, op stakingen en op straat.
Om deze reden kunnen de autoriteiten, die gewapende bewakers bij Villa Amalias zetten, ons nooit teleurstellen, onze moraal breken, ons laten stoppen of op laten geven.
Vandaag 9 januari, hebben wij kameraden het gebouw Villa Amalias herkraakt, onder de neus van de repressieve krachten die het bewaakten. Een gebouw dat verbonden is met de geschiedenis van de subversieve beweging voor de laatste 22 jaar, maar ook met de idealen die het voor ons betekent.
Op het eerste moment werd er een spandoek geopend en een geluidsversterker opgezet om teksten op te kunnen lezen. Op hetzelfde moment verzamelden zich honderden mensen in solidariteit rondom het pand. Twee uur later, en zonder de aanwezigheid van een procureur, kwamen krachten van de EKAM aan {de anti-terrorisme eenheid van de politie—vert.}, ondersteund door allerlei politie eenheden en een helikopter, en vielen het pand binnen en arresteerden ons.
Vlak daarna bezetten kameraden het hoofdkantoor van de regeringspartij Democratisch Links (DIMAR), waar de complete verbondenheid van deze partij met de keuzes van {MP} Samaras en {Minister van Openbare Orde} Dendias benadrukt werd. Na politie ingrijpen werden alle 40 kameraden gearresteerd.
De staat, in een poging om een halt toe te brengen aan de solidariteitsacties die zich verspreiden, koos ervoor om zelfs nog een andere sociale ruimte binnen te vallen, het kraakpand Patision 61 en Skaramanga, waar ze nog 8 van onze kameraden oppakten. We herkraakten het bewaakte Villa Amalias wetende dat we aangevallen zouden worden en dat we zouden worden gearresteerd. We zullen het weer doen, zo vaak als nodig is, voor deze en elke andere sociale ruimte van verzet van onderaf die aangevallen zou kunnen worden. We zeggen het nog eens, onvermoeibaar: noch hun wapens, noch hun beledigingen kunnen ons bang maken.
Met de herkraak van vandaag hebben we laten zien hoe de volledige aanval van de staat, die zich nu richt op kraakpanden, zelf-georganiseerde ruimtes en de structuren van de anarchistische/anti-autoritaire beweging, en ook op sociale-klassestrijd, niet zonder alternatief is. Een hart, de wil voor strijd en het verlangen naar een wereld van gelijkheid en vrijheid bewijzen sterker te zijn dan hun legers.
Ze zullen er nooit in slagen ons te verslaan, omdat het niet uitmaakt hoeveel krachten van repressie ze werven, ze kunnen verzet, waardigheid en solidariteit niet verstikken.
Ze zullen er nooit in slagen ons te verslaan, omdat we geen honderden zijn, maar duizenden. Wij zijn onderdeel van de wereld die vecht tegen kapitalistische barbarij, staatsterrorisme en de fascistische wending. Onderdeel van de lokale en migranten werkers, werkelozen, studenten, zij die zich verzetten in de buurten, vervolgde en opgesloten mensen in strijd, die hun hoofden niet buigen. Samen met hun, heffen we een vuist van verzet, net zoals op het moment van onze arrestatie.
Ons eigen wapen is solidariteit, wat we erg sterk voelden vandaag. Onze kracht is collectief verzet.
Op het moment van dit memorandum, is gehandhaafde en steeds groeiende verarming van de maatschappij de
voorgeschreven toekomst door de staat en het kapitalisme; in deze tijden, waar het geweld van het systeem verhevigt en de staat van permanente uitzondering totalitarisme installeert, is sociale revolutie de enige manier voorwaarts. Te midden van deze omstandigheden staan we bewust vastberaden, voeden zelf-organisatie, verzet en solidariteit- en we pogen die extra stap voorwaarts te zetten… om sociale en klasse tegenaanvallen te organiseren. Op het moment dat de dominante lezing ervan uitgaat dat “we alles zullen verliezen”, strijden wij voor zijn omzetting: “laten we alles winnen”!
Als wij dingen niet zullen veranderen, zal niemand dat doen. Alles gaat door…
Tegen de orkaan van repressie, laat de storm van solidariteit beginnen!
Iedereen de straten op, waar alles vastbesloten is Handen af van Villa Amalias, kraakpand Skaramanga, het zelf-georganiseerde woonpand ASOEE, het woonpand Xanadu, de Delta bezetting, alle kraakpanden, alle zelf-georganiseerde ruimtes en sociale strijden.
De 93 gearresteerden van Villa Amalias
