| Krakers beginnen boerderij |
Gevangenis wordt boerenbedrijf WARNSVELD – Dat ideologie ook in deze tijd nog leeft, bewijzen Maurits, Kim, Niels, Irene, Bart, Katrien, Merlijn, Sigrid en Reinout. Twee weken geleden namen de negen krakers hun intrek in de barakken op het terrein van Justitie aan de Werkseveldseweg in het Gelderse Warnsveld. Hun ideaal? Een ecologisch boerenbedrijf van de oude stempel.
Ze bewerken het land niet met machines. Toegegeven, voor het ploegen zal een machine moeten worden gehuurd, maar verder moet landbouwen op traditionele wijze gebeuren. ,,Hier willen we een recreatieveld van maken.” Merlijn (24) wijst naar een met sneeuw bedekt grasveld dat omringd wordt door hoge bomen. ,,Leuk voor de fietsers en wandelaars die ‘s zomers in dit gebied komen. Tussen de bomen willen we bramen en frambozen planten, om die vervolgens te verkopen.” Het zijn slechts twee van de vele plannen die de tien jongeren, in de leeftijd van 23 tot 28 jaar, hebben voor het vijf hectare grote terrein.
Binnen in de grijze houten barakken bevindt zich een doolhof van kamertjes. In de cellen, waar een jaar geleden gevangenen de laatste maanden van hun straf uitzaten, liggen nu de matrassen van de krakers. Uit een met kleurrijke kleden bedekte ruimte ontsnapt een walm wierook. Tussen de vele schilderijen en kwaststrepen die de muren van de ‘atelierruimte’ sieren, hangt een geverfde ‘schets’ van hoe het terrein er in de ogen van de jongeren uit moet zien.
Want serieus zijn de negen, allen afkomstig uit de omgeving van Zutphen, zeker. Merlijn, Bart en Reinout hebben een agrarische opleiding gevolgd, de anderen ‘hebben gewoon iets’ met ecologisch leven. ,,Ik heb geprobeerd om bij verschillende biologische bedrijven aan de bak te komen”, vertelt Maurits (25), ,,maar daar kom je niet tussen. Tenzij je bereid bent als vrijwilliger aan de slag te gaan, want betalen kunnen ze je niet. En zelf een boerenbedrijf opzetten kost kapitalen, en dat heb ik niet.”
Het terrein van Justitie, een jaar geleden nog in gebruik als gesloten inrichting, leek de uitkomst bij uitstek voor de jongeren. ,,Op dit moment wordt op nog maar twee procent van alle landbouwgrond biologisch verbouwd. De overheid wil dat dit in 2010 tien procent bedraagt. Wij willen daar graag op onze manier aan meewerken.”
Op een lap grond van drie hectare, tegenover de barak die de krakers hebben gebombardeerd tot woonkamer, willen ze gemengde gewassen verbouwen. ,,We zijn in overleg met andere bio-boeren over produkten die we kunnen met de hand aanplanten. We hebben genoeg mankracht om dat klaar te doen. Bovendien zijn we bezig met een bedrijfsplan, waarmee we bij verschillende financieringsorganisaties aankloppen.”
Helemaal alleen staan de krakers niet. De groep voelt zich gesteund door de Almelose Stichting Ecodo, die grond probeert te pachten op te kopen om vrij te maken voor ecologische land- en tuinbouw. Of de krakers hun zin krijgen, is echter de vraag. Ook Natuurmonumenten heeft belangstelling voor het terrein. ,,Zij wil hier een regionaal steunpunt opstarten”, zegt Maurits. ,,De gemeente wil dat ook. Die bestempelt ons als een ‘ongewenste activiteit’. Maar er is ruimte zat voor zowel Natuurmonumenten als voor ons. We willen best met hen samenwerken. Natuur is immers voor ons net zo belangrijk. Maar Natuurmonumenten maakt meer kans; zij zit op een grote zak geld.”
De ideologische krakers laten zich niet ontmoedigen. ,,Als het hier niet lukt, ga ik naar het buitenland”, zegt Merlijn. ,,Ik weet genoeg plekken. Bovendien is de grond daar vaak veel goedkoper. Maar het liefst zou ik in Nederland iets beginnen. Ik ben per slot van rekening hier geboren.”
Trouw
