Zaterdag 10 februari 2018 hebben wij, een groep ongedocumenteerde (dus NIET uitgeprocedeerde of illegale) vluchtelingen van het collectief ‘Wij Zijn Hier’, afkomstig uit voornamelijk West-Afrika ervoor gekozen om onze intrek te nemen in een leegstaand pand op Rapenburg 31-33 te Amsterdam. Dit pand staat al meer dan zes maanden leeg.
Het vluchtelingencollectief Wij Zijn Hier strijdt al ruim vijf jaar voor ‘een normaal leven’ van vluchtelingen, evenredig aan dat van alle burgers. Daarnaast roept het collectief op tot erkenning van het zogenaamde ‘asielgat’ wat inhoudt dat vluchtelingen na afwijzing van hun asielaanvraag niet in Nederland mogen blijven, maar ook niet teruggestuurd kunnen worden naar het land van herkomst. Dit kan onder andere zijn omdat het land van herkomst hier niet aan mee wil werken of het land te gevaarlijk is om naar teruggestuurd te worden. Ook dreigen sommigen teruggestuurd te worden naar Italië, waar men als eerste Europa binnen kwam. Daar komen mensen dan wederom op straat te staan, omdat Italie de vluchtelingenstroom totaal niet aan kan. Velen van ons werken aan een (hernieuwde) asielaanvraag. De voorwaarden die hiervoor gesteld worden zijn niet eenvoudig en het is niet makkelijk de IND alsnog te overtuigen met nieuw bewijsmateriaal, maar het lukt wel! Van het Wij Zijn Hier collectief hebben inmiddels ruim 100 personen alsnog een verblijfsvergunning gekregen.
Echter, totdat we een nieuwe procedure kunnen starten of een vergunning hebben gekregen, kunnen we geen aanspraak maken op voorzieningen om in ons primaire levensonderhoud te voorzien. De Gemeente Amsterdam blijft verwijzen naar de landelijke overheid en zo is er nog steeds geen wezenlijke oplossing gerealiseerd voor onze groep. Maar wij zijn hier en we hebben een plek nodig om te kunnen leven. Op 21 maart zijn de gemeenteraadsverkiezingen. Wij hopen dat veel Amsterdammers kiezen voor een menswaardig bestaan voor alle Amsterdammers.
De BBB zit vol en hanteert sinds kort strengere toelatingscriteria waardoor er nog meer druk op onze groep is komen te staan doordat de geweigerde mensen toch ergens moeten slapen. Zowel de BBB als de Winteropvang, vormen slechts een sobere nachtopvang zonder verdere begeleiding. Overdag staan wij nog steeds zonder middelen op straat, zelfs als we ziek zijn. In deze wintermaanden is dat extra zwaar met regen, sneeuw en vrieskou. Binnen de opvang heerst een totaal gebrek aan zelfbeschikking wat ons gevoel van vrijheid en menselijke waardigheid ondermijnt. Daarom betrekken we panden die niet in gebruik zijn, zodat we in betrekkelijke onafhankelijkheid kunnen leven. De groep heeft in de afgelopen vijf jaar meer dan 30 keer moeten verhuizen.
Met onze groep van 35 personen zijn we van plan hier in goede verstandhouding met de buurt en respect voor het pand te verblijven. Wij hopen, zoals ook in het verleden is gebeurd, een goede afspraak te kunnen maken met de eigenaar van het gebouw. We willen graag kennis maken met onze nieuwe buren en hopen solidariteit te ontvangen uit de buurt. Geen mens zou uitgesloten mogen worden van de maatschappij.
Wij Zijn Hier http://wijzijnhier.org/uncategorized/3105/
