Over Roma, krakers en een racistische betoging in Gent
Ergens aan de rand van Gent, geprangd tussen de kleine ring, voormalige industrie, dokken, treinsporen en een van die troosteloze oude arbeiderswijken, staat een reeks leegstaande krotten. Leegstaand, tot een grote familie die tot voor kort nog in een park sliep de deur van een van de panden openbrak en als woning opnieuw in gebruik nam. Matrassen op de grond, kaarslicht, drukte, kleine kinderen die rondlopen, nog eentje op komst. Rauwe ellende, maar blijkbaar nog steeds beter dan de situatie waar ze vandaan komen.
Tenminste, dat moeten ze gedacht hebben. Enkele dagen en een mediarel later, werd hun woning echter bestormd door een bende gemaskerde hooligans. Gewapend met knuppels en vuurwerk beukten ze de deur in. Enkele weken later volgde een schandalige racistische betoging door Gent. 250 idioten konden ongestoord urenlang al hun misselijkmakende vreemdelingenhaat (in het bijzonder tegen Roma) en ziekelijke misogynie (in de prostitutiebuurt) uitbrullen in het hele stadscentrum. Probleemloos kon de fascistische bende gezinnen intimideren aan de daklozenopvang van het Baudelopark. Pas toen de troep optrok naar de Sleepstraat kwam de politie, die trouwens sinds jaren elke niet aangevraagde betoging in Gent zonder pardon in elkaar slaat, tussenbeide.
Pers en politiek effenen terrein voor lynchpartij
Wie dacht dat dit enkel een zaak is van wat extreemrechtse hooligans heeft het grondig mis. Er is namelijk al langer iets dat rot in Gent. Was het immers niet de oppersocialist Termont zelf die de bevolking enkele jaren geleden opriep om vooral niet solidair te zijn met de Roma? Hen helpen in hun zoektocht naar voedsel, warmte en een woning zou immers “meer Roma aantrekken”. En passant gaf de burgemeester nog mee dat “deze mensen de normen en waarden van Gent niet kennen. Ze doen hun behoefte op straat, ze stelen, ze prostitueren zich en ze maken nachtlawaai”.
In maart was het ook Termont, die met behulp van de pers en zowat alle politieke partijen een incident opklopte en de armen- en vreemdelingenhaat mobiliseerde om uiteindelijk een nationaal kraakverbod te forceren. Aanleiding voor de kleinmenselijke verontwaardiging van de Vlaming was toen dat een huis werd gekraakt door een andere dakloze familie terwijl de eigenaars op reis waren in exotische oorden. Uit je comfortabele luchtbel gehaald worden door de miserie van deze wereld die plots – letterlijk – niet meer zo ver van je bed blijkt te liggen, maar er in! Wat een nachtmerrie!
En wat te zeggen over de rol van de pers? De raid op de familie aan de kleine ring werd voorafgegaan door een dagenlange hetze in de media. Door eerst het foute bericht te verspreiden dat de woning bewoond zou zijn geweest en vervolgens een filmpje te publiceren waarin te zien is hoe de krakers de pers – overigens terecht – verjoegen, werd het terrein voor de lynchpartij geëffend. Op hln.be werd de poging tot pogrom van enkele weken later gepromoot als een “manifestatie tegen onrecht”. Het Nieuwsblad had het tenslotte over – met de woorden van procureur Johan Sabbe – hoe “bijzonder traumatisch kraken is voor eigenaars”. Markante conclusie wanneer kinderen lijm snuiven in Gentse parken, raids ingegeven door Roma-haat plaatsvinden en families op straat slapen terwijl er overal leegstand is!
Tegenstellingen op scherp
Het gaat er vandaag niet om iedereen te willen verbinden tegen de haat van 250 racisten die anti-Roma leuzen scanderen of een familie aanvallen, zoals enkele brave democraten op 10 december hyper geweldloos voorstelden. Het gaat erom de ware tegenstellingen die aan de grondslag liggen te begrijpen en kant te kiezen. Er is namelijk wel degelijk een onverenigbare tegenstelling tussen vastgoedspeculanten en daklozen. Wie geld verdient door huizen leeg te laten staan heeft aan de kraker inderdaad een vijand. Wie rijken, investeerders en projectontwikkelaars naar zijn stad wil lokken ook. Wie bang is voor de rechtse kiezer, is de verschoppelingen die van elders toekomen op zoek naar een plaats om te overleven inderdaad liever kwijt dan rijk. De politieke stemmingmakerij tegen armen en migranten is m.a.w. allesbehalve toevallig.
Weg dus met de illusie van het gezellige, progressieve Gent en tijd voor een duidelijk en offensief antwoord op de oorlog tegen de zwakkeren.
Tijd om naar boven te schoppen in plaats van naar beneden.
Betoging voor solidariteit https://demo15feb.noblogs.org/post/2018/01/10/er-rot-iets-in-de-stad-gent/
