Op zondag 15 februari hebben wij, Kraakgroep de Pijp i.s.m. Werkgroep Wonen de Pijp, een aantal leegstaande woningen aan de Henrick de Keijserstraat gekraakt. Deze woningen zijn in eigendom van de beruchte speculant G.W. Bakker. Deze heeft een plan ontwikkeld om van de 60 aanwezige huurwoningen in dit stuk straat 34 koopwoningen te maken. De zittende huurders moeten verhuizen en kunnen na de verbouwing terugkomen als koper. Uit een enquête onder de bewoners blijkt dat veruit de meerderheid niet wil vertrekken. Ook blijkt dat maar weinig mensen willen of kunnen kopen.
Bakker is twee jaar bezig om deze woningen leeg te krijgen. Om dit te bespoedigen verstrekt hij onjuiste informatie om de bewoners onder druk te zetten en probeert bewoners en stadsdeelbestuur tegen elkaar uit te spelen. Huurders die weigeren dreigt hij met een gang naar de rechter om ontruiming af te dwingen. Het argument hiervoor is ´dringend eigen gebruik´. Een juridische term die betekent dat hij iets met zijn panden wil gaan doen waarbij volgens hem zijn belang boven dat van de huurder staat. Hij moet dit dan door de rechter laten toetsen. Sinds twee en een half jaar worden er tijdelijke huurders in de leeg gekomen woningen geplaatst. Deze tijdelijke huurders hebben geen recht in dit soort procedures. Hierdoor wordt de positie van de vaste huurders uitgehold. Zoals eerder vermeld wordt bij processen betreffende ontruiming voor dringend eigen gebruik ook de mening van andere bewoners meegewogen. Wij zijn van mening dat het stadsdeel en de Dienst Wonen nooit hun medewerking hadden mogen verlenen aan het verstrekken van de vergunningen voor tijdelijke verhuur. Temeer daar de vergunningen zijn afgegeven toen de plannen nog lang niet concreet waren. Het plaatsen vantijdelijke huurders is misbruik maken van de woningnood en de slachtoffers daarvan. Een tijdelijke huurder krijgt een contract van maximaal twee jaar, heeft geen recht op vervangende huisvesting en betaalt tot 80% van de maximum huur voor een woning die vaak al heel lang niet meer onderhouden is. Dit terwijl de vaste huurders na huurverlagingsprocedures vaak maar 40 tot 60 % van de maximum huur betalen.
De overheid heeft besloten dat een groot deel van de sociale huurwoningen verkocht moeten worden. Dat dit niet haalbaar is blijkt uit de hoeveelheid leegstaande woningen die te koop staan. Woningbouwverenigingen de Key en Rochdale hebben al een hoeveelheid woningen die te koop stonden weer in de reguliere verhuur gedaan. Het Oosten en de Algemene woningbouwvereniging hebben aangegeven dit ook van plan te zijn. Huurders blijken niet geïnteresseerd in het kopen van hun woning omdat hun lasten dan vaak ruim verdubbelen en door de enorme prijzen op de huizenmarkt zijn er voor de woningen ook geen andere kopers te vinden. Het kadaster meldde eind 2003 dat de verkoop van woningen met 5,2 procent was gedaald ten opzichte van 2002 en steeg de gemiddelde prijs van een woning met 2,8 procent. Volgens de NVM was in oktober 2003 het aantal te koop staande woningen verdubbeld ten opzichte van het jaar daarvoor. De laatste weken berichten de kranten dat er een stijging is bij de gedwongen verkopen, omdat de lasten niet meer gedragen kunnen worden. Uit het laatst gehouden Woningbehoefte Onderzoek 2002 (WBO) blijkt dat door de economische recessie de vraag van woningzoekenden is verschoven van koop – naar huurwoningen. Minister Dekker van VROM heeft het stuk op 28 januari 2004 naar de tweede kamer gestuurd.
Wij eisen dat G.W. Bakker afziet van zijn plannen, de woningen direct opknapt, weer in de verhuur doet en de tijdelijke huurders een normaal contract voor onbepaalde tijd verschaft.
Wij eisen van het stadsdeel dat zij zich houdt aan de belofte om niet mee te werken aan gedwongen uitplaatsing, de Dienst Wonen adviseert de tijdelijke verhuur vergunningen in te trekken (waardoor de tijdelijke huurders vaste huurders worden) en G.W. Bakker onder druk zet zijn panden op te knappen. Daarbuiten zou het stadsdeel moeten stoppen met het afgeven van splitsingsvergunningen. Omdat de krapte op de woningmarkt alleen maar toeneemt, valt het huidige beleid niet te verdedigen. Het stadsdeel zou op moeten komen voor de belangen van haar bewoners en het aan haar opgelegde beleid moeten aanvechten.
Kraakgroep de Pijp Werkgroep Wonen de Pijp www.molli.nl
werkgroep wonen de pijp
