Reactie op column van Erik de V. in Amsterdams Stadsblad
Hoger, alsmaar hoger…. Zakenman en beginnend mediatycoon Erik de V. heeft tegenwoordig een column in zijn eigen huis-aan-huis krant, het Amsterdams Stadsblad. Snel bladerden we door naar pagina drie, toen we deze aankondiging op de voorpagina lazen. Meneer de Vlieger is de laatste tijd namelijk wel erg vaak in het nieuws geweest – hij moet voor de Franse rechter verschijnen wegens het wederrechtelijk achterover drukken van een paar vliegtuigen die eigenlijk aan de Franse belastingbetaler toebehoren, hij is gearresteerd wegens bedreiging en poging tot afpersing van een restauranteigenaar, hij is uit zijn eigen vastgoed-imperium gestapt danwel daaruit gedreven door zijn eigen managers, hij staat op het beruchte lijstje van onderwereldfiguren die door de Amsterdamse smeris om het minste of geringste worden aangehouden en lastig gevallen, hij werd door de door hemzelf ingehuurde Israelische beveiligingsman bedreigd en afgeperst en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Wat zal zo’n figuur ons te melden hebben? Waar ging z’n column over? KRAKERS! Een in deze verrechtsende tijden bijna uitgestorven maar toch nog tamelijk hardnekkig voortwoekerend slag mensen. Erik was namelijk teleurgesteld door het ontbreken van enig verzet bij de laatste ontruimingsgolf. Vroeger zorgden krakers tenminste nog voor grote veldslagen en spannende tv. Onze Erik was zelfs op onderzoek uit geweest en kwam tot de conclusie dat de hedendaagse krakers uit Nijmegen, Delfzijl en zelfs Polen komen en hun kleren wassen. Over die gewassen kleren zal ik me niet uitlaten, maar een zeer groot deel van de kraakbeweging was altijd al afkomstig uit Brabant, Limburg of andere landelijke streken; krakers zijn wereldwijd nieuwkomers in de grote steden en dat was in Amsterdam niet anders. Dat kan Erik niet weten natuurlijk, want die volgde de gebeurtenissen via de tv, na een dag geslaagd zakendoen of de driedubbele krantenwijk, terwijl zijn moeder en daarna zijn vrouw zijn vieze kleren wasten. Nou hoeven we van De Vlieger natuurlijk niet te verwachten dat hij zijn vuile was buiten gaat hangen in zijn eigen krant. Daarom komt hij nu met zo’n kulverhaal waar Theo van der Giessen nog een puntje aan zou kunnen zuigen… De krakers hebben zich aangepast in het poldermodel, klaagt hij. Dat klopt helaas ten dele, maar dat had voor hem geen verrassing hoeven zijn. Waren er geen krakers in zijn panden die zo vriendelijk waren om met hem te gaan onderhandelen en daarbij alleszins redelijke voorstellen hadden? Dat getuigde toch bepaald niet van een onverzettelijke houding tegenover het speculantendom, maar wel van een vergaande bereidheid om compromissen te sluiten. Hem werd zelfs lof toegezwaaid, hij was ‘rock & roll’. Waar krakers in heroïscher tijden een zwartboek schreven over dubieuze projectontwikkelaars en vervolgens hun auto in de gracht duwden, werd Vlieger uitgenodigd voor een ‘publiek debat’. Deze vrijwillige inpoldering werd niet door iedereen op prijs gesteld en enkele mensen ondernamen dan ook een actie tegen deze halfbakken krakersheld. Die actie leverde ondergetekende op, dat ik fysiek aangevallen werd, getaart, bedreigd (‘we zullen bij hem thuis de ramen ingooien’) en belasterd (‘S. heeft een dubbele agenda’, en dat geuit tijdens een live radiouitzending). Het is weliswaar allemaal al weer twee jaar geleden, maar ik ben het uiteraard niet vergeten… De opnames van Vliegers bijdrage aan het debat zijn netjes ingepast in de naderhand verschenen video – alleen zijn de beelden van onze actie weggesneden. Dit soort knip- en plakwerk om een linkse oppositie uit de geschiedschrijving te verwijderen doet natuurlijk ergens aan denken… Van Bernstein via Deleuze naar Stalin, ach ja. Vlieger pleegde nog een zogenaamde wraakactie en zette een in scene gezette roof van een gehuurde bakfiets op touw. Later stuurde hij verschillende mensen nog tamelijk gestoorde dreigmailtjes, nadat hij zich in discussies op de kraken-maillijst had gemengd. Het was al met al een behoorlijk gestoorde toestand, maar ik heb tot op heden geen enkele reden gezien om mijn standpunten te wijzigen. In tegendeel! Vlieger deed in de Nieuwe Revu nog een halfslachtige poging tot maffia-journalistiek om zijn treurige positie als zakenman te verdedigen. Is hij een nieuwe rijke die niet wordt geaccepteerd door het oude geld of heeft hij zijn poen gewoon uit dubieuze bronnen en heeft de rest van het zakenwereldje dat inmiddels te goed in de gaten? Zaken doen met Endstra en Zandman, lui die hun geld bepaald niet verdienden met de verkoop van naaimachines… De Vlieger-fans zijn inmiddels stil geworden. Een groot deel van de kraakbeweging is tegenwoordig inderdaad ingepolderd. Men spreekt braaf in tijdens commissievergaderingen, is vertegenwoordigd op deelraadsnivo, maakt plannen om gekraakte panden op te splitsen in luxe appartementen en een overschietend ‘sociaal’ deel… Oh, maar daar is nog een radicalinski op de voorpagina van datzelfde Stadsblad: een woordvoerder meldt dat de krakers gaan terugmeppen! Bluf! was in de jaren tachtig een blad van actievoerders, met wisselende kwaliteit en een redactie die zich soms uiterst radikaal en soms zeer gematigd opstelde. Bluf is als politieke strategie absoluut waardeloos. Laat die bluf nou maar over aan gesjeesde zakenlui, die onzin uitkramen alsof ze een flinke portie coke in hun neus hebben zitten. Try just a little bit harder! Sandra (dit stuk verscheen eerder in de Grachtenkrant nummer 628
Sandra
