| Deurwaarder durft kraakbolwerk niet in |
Deurwaarder durft kraakbolwerk niet in
dinsdag 29 januari 2002
Het Arnhemse kraakpand het Katshuis is de bakermat van illustere progressieve organisaties, zoals ‘Loesje’. Vandaag zou het worden ontruimd. Maar de deurwaarder schrok terug toen hij de barricaden zag.
Door onze correspondent Martin Steenbeeke
ARNHEM, 29 JAN. De aftellende millenniumklok op de website van het Katshuis bereikt om stipt 09.00 uur de fatale cijfercombinatie 00.00.00.00. De dagen, uren, minuten en seconden na de uitspraak van de rechtbank in Arnhem zijn verstreken. Ieder moment kan de deurwaarder het pand in opdracht van de nieuwe eigenaar opeisen.
De bovenbewoners hebben het moment niet afgewacht. Zij verlaten het pand in de Sweerts de Landasstraat vrijwillig. “Met de staart tussen de benen”, zegt kraker Theo van de benedenverdieping.
Meer dan 21 jaar is het Katshuis gekraakt geweest, maar ergens onderweg is er een scheiding der geesten ontstaan tussen de bewoners van de boven- en de benedenverdieping. De vier bewoners van de bovenverdieping, een woongroep, nemen hun verlies. Zij zijn inmiddels “35-plus”, zegt een van hen, en steken hun energie liever in het zoeken naar nieuwe woonruimte.
De bewoners van de benedenverdieping doen alsof hun neus bloedt. Zij voelen zich niet aangesproken door de gerechtelijke uitspraak, dat het pand ontruimd moet worden. Zij koesteren het Katshuis als een vrijplaats, waar de afgelopen 21 jaar verschillende, beginnende organisaties als de Fietsbond, de Vereniging van Dienstweigeraars en het JAC onderdak vonden. Zelfs de ludieke posterplakker ‘Loesje’ heeft er gewoond, maar zij werd de deur gewezen toen ze politieke aspiraties kreeg.
Nu zijn hier groepen met minder bekende namen als Food not Bombs en Drum ‘n’ go gehuisvest. “Wij stellen onze ruimtes open voor mensen die zich willen ontplooien”, zegt Theo van beneden.
Het Katshuiscollectief dat de benedenverdieping beheert, telt 140 leden. Iedere dag zijn er gezamenlijke activiteiten als vegetarisch koken, internetten en jamsessies. De afgelopen dagen is alle energie gegaan naar het barricaderen van het pand. Kort voor negen uur vanochtend werd de barricade achter de metalen voordeur nog verstevigd met steigerpijpen en een enkele vrachtwagenband. Op de nok van het dak zit een eenzame kraker, gewapend met witte vlag. De uitkijk.
Het Katshuis, dat zijn naam dankt aan de toenmalige eigenaar, werd in 1980 gekraakt. Dat generaties krakers er ruim twee decennnia ongemoeid zijn gelaten, danken ze aan een braakliggend stuk grond aan de achterzijde. Het is zwaar vervuild, waardoor plannen om het Katshuis en omliggende panden te slopen en op die plek kantoren te bouwen, nooit echt zijn doorgezet.
De huidige eigenaar, W. Gerritsma, kocht de voormalige artsenpraktijk een half jaar geleden. Hij wil het niet slopen, maar heeft de achtertuin van het Katshuis nodig om zijn naastgelegen gaydisco Entre Nous iets te kunnen uitbreiden. In oktober won Gerritsma een rechtszaak tegen de krakers, die tevergeefs een beroep deden op een verjaringstermijn. De krakers hebben aangekondigd in hoger beroep te gaan.
Doordat er twintig jaar geen bevel tot onruiming is geweest, menen zij dat ze het pand inmiddels legaal bewonen. “De rechter erkende onze belangen maar hield er in zijn vonnis geen enkele rekening mee. Dat is ridicuul”, zegt ex-kraker Frank. Op de stoep voor het Katshuis wacht hij samen met sympathisanten op de komst van de deurwaarder. Die meldt even later telefonisch dat hij vandaag niet zal komen. Doordat het pand de afgelopen dagen zwaar gebarricadeerd is, is er meer politie-inzet nodig. Vandaag is die niet beschikbaar. Misschien morgen, anders overmorgen. “Wij hebben de tijd”, meldt een stem achter de metalen voordeur. In de tuin is voor de politie een schaal met koekjes klaargelegd, ‘koekjes van eigen deeg’.
[squat!net]
